نکته: پیش از هر گونه توضیحی لازم به ذکر است که در مورد خبرگان تنها ادراک ایشان از وضعیت شهرداری تهران مورد سؤال بوده است چرا که خبرگان به دلیل آشنایی که به ماهیت سازمان و آن‌چه باید باشد، مورد سؤال قرار می‌گیرند و تجربه‌ی ایشان مقصود پژوهش نمی‌باشد زیرا خبرگان را می‌تواند گروهی از افراد دانشگاهی و … نیز تشکیل دهند که در شهرداری شاغل نباشند. از سوی دیگر در گروه کارکنان شهرداری بخش عمده‌ای را مدیران ارشد سازمانی تشکیل می‌دهند که به عبارتی خبرگان درون‌سازمانی‌اند و از این گروه به طور ویژه تجربه نیز مورد سؤال است.
نمرات آمده در جدول بیان‌گر این موضوع است که گروه‌های مورد پرسش معمولاً در مورد بعد فساد درک بدتری نسبت به سازمان دارند در حالی که وقتی از تجربه‌ی آن‌ها سؤال می‌شود وضعیت سازمان، تا حدودی بهتر معرفی می‌شود. این تفاوت به ویژه در درک و تجربه‌ی شهروندان به فاحش‌ترین تفاوت خود می‌رسد به گونه‌ای مشاهده می‌شود درک شهروندان از رواج فساد در شهرداری نمره‌ی ۰٫۹۴۲ را نشان می‌دهد به این معنی که شهروندان تهرانی، شهرداری را مطلقاً فاسد ارزیابی می‌کنند در حالی که وقتی از تجربه‌ی ایشان همانند تعداد دفعات پرداخت رشوه، اجبار به اعمالی نظیر پارتی‌بازی و … سؤال می‌شود که فرد به طور مستقیم با آن درگیر بوده و دارای تجربه‌ی زیسته‌ای است نمره‌ی فساد حتی به زیر عدد ۰٫۵ نزول می‌کند به این معنی که در عمل وضعیت شهرداری از آن‌چه مردم در ذهن دارند به مراتب بهتر است. البته محقق در این جا به این نکته نیز توجه دارد که به محض آن که از افراد در مورد ارتکاب اعمال فسادآمیزی که به نحوی خود آنان نیز در بروز آن درگیر بوده‌اند سؤال می‌شوند، تا حدودی از شفافیتشان نسبت به پرسش‌گر می‌کاهند اما قرار دادن سؤالاتی نظیر این که آیا شاهد بروز رفتار فسادآمیز بوده‌اید، در میان فامیل و دوست افرادی را می‌شناسید یا خیر راه‌حلی بوده که در پرسش‌نامه‌ها گنجانیده شده است و تقریباً می‌توان گفت که ذهنیت جاری در جامعه به نسبت واقعیت موجود خیلی بدتر است. حتی در مورد نمرات سلامت نیز چنین دیده می‌شود که درک از سلامت کمی و فقط کمی پایین‌تر از تجربه‌ی ایشان از سلامت می‌باشد. هر چند این تفاوت‌ها به اندازه‌ای کوچک هستند که نشان از تبعیت نسبی درک و تجربه‌ی افراد جامعه در مورد میزان سلامت سازمان شهرداری است.
در مورد تفاوت نمرات اکتسابی در ادراک و تجربه‌ی پرسش‌شوندگان تقریباً می‌توان گفت که در پژوهش‌های اندکی صورت گرفته است که این تمایز، مورد توجه باشد و از نمره‌ی ترکیبی استفاده گردد. البته نگارنده به صورت اجمالی و در مصاحبه‌های خود متوجه شد که در سازمان بازرسی کل کشور تحقیقی به منظور یافتن تفاوت واقعیت میزان ارتشاء و ادراک مردم از میزان رواج آن صورت گرفته است، اما اطلاعات محقق از این حد فراتر نرفت که تفاوت قابل ملاحظه‌ای میان تجربه و ادراک یافته شد و ادراک افراد جامعه بیش‌تر از تجربه‌ی آن‌ها از رواج رشوه بوده است، اما متأسفانه این اطلاعات کاملاً محرمانه اعلام شد و محقق از دادن اطلاعات بیش‌تر باز می‌ماند هر چند همین میزان اطلاعات نیز دال بر تبعیت نتایج به دست آمده در این تحقیق و پژوهش صورت گرفته است. از سوی دیگر به منظور مقایسه میان ادراک و تجربه‌ی افراد از فساد و سلامت اداری می‌توان از شاخص میزان پرداخت رشوه (BPI) کمک گرفت. این شاخص نیز توسط سازمان شفافیت بین‌الملل در مورد کشورهایی با اقتصادهای بزرگ در جهان در سال‌های ۱۹۹۹،۲۰۰۲،۲۰۰۶، ۲۰۰۸ و ۲۰۱۱ مورد سنجش قرار گرفته است بهره جست. این شاخص درست در مقابل شاخص CPI که برای سنجش ادراک از فساد است قرار می‌گیرد و به تجربه‌ی مستقیم پرداخت رشوه می‌پردازد. نمره‌ی این شاخص نیز از ۰ تا ۱۰ است که هر چه به نمره‌ی ۱۰ نزدیک شویم به معنی پرداخت رشوه‌ی کم‌تر است (www.Transparency.org ۲۰۱۳). در ادامه به مقایسه‌ی نمرات CPI و BPI در سال ۲۰۱۱ در چندین کشور پرداخته و نتایج حاصل از آن را با نتیجه‌ی این تحقیق مقایسه خواهیم نمود.

( اینجا فقط تکه ای از متن پایان نامه درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. )

جدول ۷۱: مقایسه نمره‌ی دو شاخص CPI و BPI در سال ۲۰۱۱

نام کشور
نمره‌ی ادراک فساد(CPI)
نمره‌ی پرداخت رشوه(BPI)

سوئیس
۹٫۳
۸٫۸

ژاپن
۸٫۰
۸٫۶

سنگاپور
۹٫۲
۸٫۳

انگلستان
۷٫۸
۸٫۳

ایالات متحده‌ی آمریکا
۷٫۱
۸٫۱

کره‌ی جنوبی
۵٫۴
۷٫۹