طبق مطالعات صورت گرفته روی غنی سازی آرتمیا با اسیدهای چرب و روغن ها، اختلاف در میزان اسیدهای چرب EPA و DHA در آرتمیای غنی شده، تفاوت میزان این اسیدهای چرب را در منابع محیط غنی سازی از لحاظ کمی و کیفی (مثلاً روغن ماهی یا جلبک) نشان می دهد.
افزایش جهانی تولیدات آبزی پروری و کاهش ذخایر ماهیان مورد استفاده جهت تولید روغن ماهی، یافتن جایگزینی برای روغن ماهی در جیره غذایی ماهیان پرورشی را به مشکلی اساسی در صنعت آبزی پروری تبدیل کرده است (Bell et al., 2002; Mourente et al., 2005). روغن های گیاهی که غنی از اسیدهای چرب غیراشباع ۱۸ کربنی (C₁₈ PUFA) و اکثراً عاری از اسیدهای چرب غیراشباع گروه امگا ۳(n-3 HUFA) شامل ایکوزاپنتانوئیک اسید (EPA) و دوکوزاهگزانوئیک اسید (DHA) که به مقادیر زیاد در روغن ماهی یافت می شوند، نماینده های شاخصی برای این جایگزینی می باشند (Mourente et al., 2005; Huang et al., 2007). تولید جهانی روغن های حاصل از دانه های گیاهی در سال های اخیر به طور پیوسته افزایش یافته، به طوری که قیمت آن ها نسبتاً ثابت و قابلیت دسترسی آن ها بیشتر شده است. در میان روغن های گیاهی آفتابگردان و کلزا و سویا، روغن کلزا نتایج بهتری از لحاظ میزان اسیدهای چرب برای غنی سازی ناپلی آرتمیا داده است (کاظمی، ۱۳۸۹) همچنین روغن کلزا به میزان زیادی در داخل کشور تولید می شود بنابراین استفاده از این روغن، به دلیل داشتن مقادیر بالایی از اسیدهای چرب ۱۸ کربنه نظیر اسید لینولئیک و اسید لینولنیک می تواند نیازهای ماهیان آب شیرین و لب شور را به اسیدهای چرب تامین نماید، به همین دلایل در این تحقیق از این روغن استفاده شد. با توجه به تحقیقاتی که قبلاً در پژوهشکده آرتمیا در ارتباط با بهره گرفتن از آرتمیای غنی شده با روغن های گیاهی از جمله روغن کلزا در تغذیه لارو ماهی قزل آلا انجام شده است، می توان پیش بینی کرد که جایگزینی کامل این روغن به جای روغن ماهی در غنی سازی آرتمیا، می تواند وابستگی به روغن ماهی را که عمدتاً از خارج از کشور وارد می شود از بین برد که این امر می تواند به توسعه صنعت آبزی پروری کمک قابل توجهی نماید.

( اینجا فقط تکه ای از متن فایل پایان نامه درج شده است. برای خرید متن کامل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. )

میزان موفقیت در اصلاح پروفیل اسیدهای چرب ناپلیوس تحت تاثیر رژیم غذایی غنی سازی، شرایط غنی سازی و گونه آرتمیا قرار می گیرد. اگرچه درباره غنی سازی ناپلیوس آرتمیا ارومیانا و آرتمیا فرانسیسکانا با غلظت های متفاوت روغن ها تحقیقات متعددی صورت گرفته است، ولی درباره بهینه سازی غنی سازی ناپلیوس آرتمیا ارومیانا و آرتمیا فرانسیسکانا با روغن کلزا به منظور تعیین شرایط بهینه برای غنی سازی آن ها و مقایسه آن ها از این لحاظ تحقیقی صورت نگرفته است. بدین جهت و با توجه به اهمیت بسیار زیاد ترکیب اسیدهای چرب در تغذیه آغازین لارو میگو و ماهیان پرورشی و افزایش مقاومت آن ها در برابر استرس های محیطی و نیز افزایش ارزش غذایی ناپلیوس ها برای پرورش لارو آبزیان لازم است که شرایط بهینه غنی سازی ناپلیوس آرتمیا ارومیانا و آرتمیا فرانسیسکانا مورد بررسی قرار گیرد که در تحقیق حاضر سعی شده تا تراکم ناپلی، غلظت روغن و زمان بهینه برای حداکثر غنی سازی و بقای این دو گونه با روغن کلزا به دست آید. امید است که نتایج حاصل از این تحقیق گامی در پیشرفت و توسعه بیشتر صنعت آبزی پروری کشور باشد.
۱-۲- کلیات
۱-۲-۱- بررسی عمومی آرتمیا
آرتمیا سخت پوست نسبتاً کوچک و ظریفی است که از آب های شور تا خیلی شور که میزان املاح آن ها ممکن است تا چند برابر آب دریا باشد، زندگی می کند. اسم و جنس این سخت پوست به زبان لاتین با توجه به شکل ظاهری آن آرتمیا به معنی گوشواره آبی می باشد. در زبان انگلیسی به آن Artemia یا Brine shrimp می گویند. طول آرتمیا در نرها حدود mm 12-8 و در ماده ها mm 15-10 است البته گاهی ممکن است طول آن ها به mm 20 هم برسد. نرها کوچکتر از ماده ها بوده و دارای یک جفت انبرک می باشند که آن ها را از ماده ها متمایز می سازد. مشخصه مهم ماده ها نیز داشتن کیسه تخمی است که در ابتدای ناحیه شکمی قرار می گیرد (Persoone and Sorgeloos, 1980).
۱-۲-۲- تاریخچه آرتمیا
با وجود اینکه بشر از زمان های بسیار قدیم به وجود آرتمیا در دریاچه های شور پی برده بود ولی اولین گزارش مکتوب درباره آرتمیا توسط Schlosser در سال ۱۷۵۶ میلادی به ثبت رسیده است. او آرتمیا را در نمونه های آبی که از آبگیرهای شور در نزدیکی Lymington انگلستان تهیه شده بود، مشاهده کرد (Sorgeloos, 1980).
بعد از وی لینه (Linnaeus) در سال ۱۷۵۸ میلادی آرتمیا را تحت عنوان خرچنگ آب شور (Cancer Salinas) نامگذاری نمود و در سال ۱۸۹۱ شخصی به نام لیچ آن را تحت عنوانArtemia salina نامگذاری نمود. البته قبل از این نامگذاری های علمی، بومیان مناطق مختلف دنیا، از زمان های بسیار قدیم آن ها را تحت عناوین مختلفی از جمله Verme de sale، Bahar el dud sofereg، Fezzan wurm، Brine worm، Salztierchen و غیره می شناختند. حتی سرخپوستان و لیبیایی ها از آن به عنوان خوراک انسان نیز استفاده می کرده اند (Sorgeloos, 1980). آرتمیای دریاچه ارومیه اولین بار در سال ۱۸۹۹ میلادی توسط شخصی به نام Gunther گزارش شد و در سال ۱۹۷۶ میلادی توسط Bowen و Clark به عنوان گونه ای جداگانه به نام Artemia urmiana شناخته و نامگذاری شد.
ارزش غذایی و کاربرد آرتمیا در تغذیه آبزیان در سال ۱۹۳۳ میلادی توسط Alvin Seal در آمریکا و در سال ۱۹۳۹ توسط Rollebson در نروژ مشخص و ثابت گشت و بدین ترتیب از سال ۱۹۳۹ کاربرد آن در آبزی پروری رایج گردید. در ایران برای اولین بار در سال ۱۳۵۱ در پرورش ماهیان خاویاری از آرتمیا استفاده شد (Sorgeloos, 1980).
با روشن شدن ارزش غذایی و کاربرد آرتمیا در تغذیه ماهیان پرورشی، برای اولین بار آکواریوم عمومی سانفرانسیسکو موفق به جمع آوری و خشک کردن تخم مقاوم آن که اصطلاحاً سیست نامیده می شود، گردید. از نیمه دوم قرن بیستم به بعد مطالعات و تحقیقات وسیعی در رابطه با ریخت شناسی، بوم شناسی، بافت شناسی، ژنتیک، بیوشیمی، توکسیکولوژی و زیست شناسی مولکولی و بسیاری از موضوعات دیگر آرتمیا آغاز گردیده و سال به سال گسترش بیشتری یافته است (Sorgeloos, 1980).
۱-۲-۳- اهمیت اقتصادی آرتمیا
عرضه سیست آرتمیا در بازارهای جهانی از سال ۱۹۵۰ از دو منبع آن در آمریکا و یک منبع در کانادا آغاز شد. با گسترش تحقیقات پیرامون آرتمیا و افزایش استفاده های متنوع از آن در آبزی پروری مشکل کمبود سیست آرتمیا نمایان گشت. اهمیت آرتمیا در صنعت آبزی پروری و مشکلات ناشی از کمبود سیست آن در کنفرانس های مختلف بین المللی از زمانی که استفاده از ناپلی آن بطور وسیع در مرحله تغذیه لاروی شروع شد مطرح گشت ((۱۹۶۹) Provasoli ، ^[۵]FAOدر سال های ۱۹۷۲، ۱۹۷۶ و کنفرانس ^[۶]ASEAN در سال های ۱۹۷۶ و ۱۹۷۷) و در سال های بعد با توسعه جهشی این صنعت ارزش کاربردی آرتمیا بیشتر مشخص شد.
امروزه تولیدات تجاری سیست آرتمیا از آمریکا، چین، روسیه، ویتنام و تایلند وارد بازار جهانی می شود. اما عرضه سیست های نامرغوب باعث آشکار شدن تفاوت ارزش غذایی گونه ها و سویه های مختلف آرتمیا گشت. لذا مبنای قیمت سیست آرتمیا به مرغوبیت سیست ها از نظر ارزش غذایی خصوصاً از لحاظ اسید های چرب غیر اشباع آلی، اندازه ناپلی و میزان تفریخ آنها بستگی دارد. امروزه آمریکا و چین بزرگترین تولید کنندگان سیست و بیوماس آرتمیا در جهان می باشند و آمریکا به تنهایی ۷۰% بازار جهانی آرتمیا را در اختیار دارد و سالانه میلیون ها دلار از این تجارت سود می برد. جالب اینکه کشورهایی نظیر تایلند و ویتنام بدون دارا بودن زیستگاه طبیعی آرتمیا و فقط با پرورش مصنوعی آن سالانه هزاران تن بیوماس و سیست آرتمیا تولید می کنند (آق، ۱۳۸۱).
امروزه پرورش آرتمیا به یک صنعت مقتدر تبدیل شده و تعدادی از کشورها با تولید سیست و بیومس آرتمیا توانسته اند در کنار ایجاد درآمدهای ارزی برای تعداد زیادی از متخصصین و کارشناسان و همچنین در سطوح کارگری اشتغال ایجاد نمایند (آق، ۱۳۸۱).
سرمایه گذاری ثابت به ازای هر ۱۰۰ هکتار زمین در حدود بیست میلیارد ریال برآورد شده است در حالی که سالانه می تواند حدود پانزده هزار کیلو سیست خشک و حداقل ۱۰۰ تن بیوماس آرتمیا تولید کند. با توجه به اینکه ارزش سیست آرتمیا در بازار های جهانی با توجه به کیفیت آن حدود ۱۲۰ تا ۲۵۰ دلار می باشد بنابراین فقط ارزش سیست تولیدی در یک سال با احتساب پائین ترین قیمت در همان سال اول، حدوداً یک میلیون دلار معادل حدود ۴۰ میلیارد ریال یعنی دو برابر کل سرمایه گذاری ثابت و جاری می باشد. لذا سرمایه گذاری در این صنعت جزو اقتصادی ترین سرمایه گذاری ها به حساب می آید (آق، مکاتبات شخصی).
۱-۲-۴- مزایای استفاده از آرتمیا برای پرورش دهندگان و آبزیان
از لحاظ آبزی پروری سهولت دسترسی، قابلیت نگهداری به مدت طولانی، سهولت حمل ونقل، آسان بودن روند پرورش، سهولت روند ضدعفونی سیست ها، متفاوت بودن اندازه و اشکال آن و قابلیت استفاده از آن به عنوان حامل، شاخص ترین عواملی هستند که موجب انتخاب آرتمیا به عنوان غذای آبزیان می گردد و از نظر آبزیان آرتمیا یک طعمه بسیار راحت، قابل دید، لذیذ و قابل هضم و مغذی و عاری از عوامل بیماری زا است (Leger et al., 1987).
۱-۲-۵- کاربرد آرتمیا در تغذیه آبزیان
با توسعه پرورش آبزیان در سال های ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ استفاده از آرتمیا به دلیل عمل آوری آسان و ارزش غذایی بالای آن برای موجودات لاروی، وسعت بیشتری یافت و تقریباً در همه جا گسترش پیدا نمود. تحقیقات نشان می دهند که آرتمیا میزان بازماندگی و رشد را در لارو کلیه آبزیان پرورشی افزایش می دهد. در ضمن آمیلاز و تریپسین موجود در آرتمیا، در گوارش مواد غذایی درون لوله گوارشی ماهیان و سخت پوستان شرکت می کند. تغذیه لارو ماهیان خاویاری با آرتمیا به مراتب بهتر از کرم سفید و دافنی می باشد که به طور متداول در مراکز تکثیر و پرورش ماهیان خاویاری در ایران استفاده می شد و یا در حال حاضر استفاده می شود. استفاده از آرتمیا درصد مرگ و میر را در کلیه گونه های ماهیان خاویاری کاهش و رشد آن ها به مراتب افزایش می دهد (Agh et al., 2011; Noori et al., 2011).
آرتمیا در مراحل مختلف رشد و تحت فرآوری های متفاوت برای تغذیه آبزیان مورد استفاده قرار می گیرد:
۱-۲-۵-۱- سیست های پوسته زدایی شده
کوریون یا پوسته سخت روی جنین غیر فعال آرتمیا را می توان با مواد شیمیایی در طی فرایند پوسته زدایی جدا کرد. این روند شامل هیدراته کردن سیست ها، جدا نمودن کوریون به وسیله محلول هیپوکلریت وشستشوی سیست ها به منظور غیرفعال کردن هیپوکلریت می باشد. سیست های کپسول زدایی شده^[۷] بیشتر در پرورش لارو ماهی و میگو مورد استفاده قرار می گیرد. استفاده از سیست های دکپسوله مزایایی از جمله عاری بودن از پوسته خارجی (قابل هضم تر برای آبزیان نسبت به سیست) و هر نوع باکتری، دارای محتوای انرژی بیشتر و نسبت به ناپلی کوچکتر و زمان تفریخ کوتاه تر، دارد. عیب عمده سیست دکپسوله (جنین) این است که غیرمتحرک و غیرشناورند بنابراین به سختی توسط شکارچی صید می شوند (Sorgeloos et al., 2001).
۱-۲-۵-۲- ناپلیوس تازه تفریخ یافته
ناپلیوس های مرحله اول و دوم لاروی آرتمیا احتمالاً بیش از دیگر مراحل آرتمیا در پرورش آبزیان مورد استفاده قرارمی گیرند (آق و نوری، ۱۳۷۶). ارزش غذایی آن ها به وجود اسید های چرب غیر اشباع خصوصاً EPA مربوط می باشد (Leger et al., 1987). از مزایای آن می توان به اندازه کوچک، دارا بودن اندوخته غذایی فراوان (حتی از نوع اسیدهای آمینه آزاد)، قابل رویت بودن، دارا بودن مقادیر زیادی آنزیم های پروتئولتیک (جهت هضم پروتئین خود لارو پس از خورده شدن توسط آبزیان) اشاره کرد (نوری، ۱۳۷۵). از این ناپلیوس ها می توان در پرورش و تغذیه لاروی کلیه ماهیان پرورشی وکلیه ده پایان به جز لارو گونه های Penaeus در مراحل اولیه لاروی استفاده کرد.
۱-۲-۵-۳- متاناپلیوس
متاناپلیوس به لارو آرتمیا در اینستارهای IIالی V اطلاق می شود. از مهمترین معایب متاناپلیوس این است که در صورت عدم تغذیه، ۳۰-۲۵% انرژی اش را در چند ساعت مصرف کرده و ذخیره غذایی و میزان اسیدهای آمینه آزاد آن کاهش می یابد (Sorgeloos et al., 1991). مهمترین عاملی که استفاده از آنها را محدود می کند اندازه بزرگ آنهاست که تغذیه توسط لارو آبزیان را مشکل می سازد. با این وجود به دلیل داشتن میزان انرژی بالاتر و صرف انرژی کمتر آبزی شکارچی برای خوردن متاناپلیوس نسبت به ناپلیوس (Bengetson et al., 1991) از مهمترین کاربرد آن ها می توان به تغذیه توسط لارو چند روزه یا چند هفته ای آبزیان اشاره کرد.
۱-۲-۵-۴- آرتمیای جوان و بالغ
این دو شکل آرتمیا تحت عنوان توده زنده آرتمیا شناخته می شوند. از مزایای آن ها افزایش میزان پروتئین و کاهش میزان چربی است (Bengetson et al., 1991) که در پرورش میگو برای رشد و بلوغ جنسی سریعتر و در پرورش ماهیان آکواریومی استفاده می شود (Sorgeloos et al., 1991).
۱-۲-۵-۵- آرتمیا های خشک و منجمد تحت سرمای شدید
بیومس (توده زنده) آرتمیا را می توان بدون اینکه تغییری در ترکیب غذایی آن ها به وجود آید، به این طریق نگهداری کرد. در سال های اخیر مصرف بیومس خشک آرتمیا (به صورت پودر، پولکی و لیوفلیزه) و بیومس منجمد آن در پرورش لارو سخت پوستان و ماهیان مورد توجه قرار گرفته است (Sorgeloos et al., 1991).
۱-۲-۵-۶- استفاده از آرتمیا به عنوان حامل
یکی از موارد خیلی مهم استفاده از لارو آرتمیای بالغ، امکان استفاده از آن به عنوان حامل موادی است که مصرف مستقیم آن ها توسط لارو ماهیان و سخت پوستان مشکل است. برای سهولت این امر با عمل کپسول گذاری زیستی (Bioencpsulation) برخی از مواد اساسی مانند مواد غذایی ضروری، واکسن ها و رنگدانه ها را به آرتمیا می خورانند و سپس از این آرتمیا به عنوان غذای زنده آبزیان و در عین حال حامل مواد مورد نظر استفاده می نمایند (شکل ۲-۱۰-۱) (Agh and Sorgeloos, 2005).
غنی سازی
b
aa
شکل‌ ۱-۱٫ طرح‌ شماتیک‌ استفاده‌ از آرتمیا در نقش‌ یک‌ حامل
(Van Stappen, 1996)
– a لارو آرتمیا – b مراحل‌ لاروی‌ آبزیان‌ پرورشی‌
۱-۲-۶- غنی سازی
غنی سازی به معنی ارتقای میزان یک ماده ضروری در یک فیلتر کننده نظیر آرتمیا، روتیفر و دافنی است. آرتمیا موجودی است پالیده خوار که به صورت غیرانتخابی از ذرات کوچکتر از ۵۰ میکرون تغذیه می کند لذا امکان استفاده از آرتمیا به عنوان حامل موادی که مصرف مستقیم آن ها توسط لارو ماهیان و سخت پوستان مشکل است، وجود دارد (آق، ۱۳۸۱). آرتمیا را می توان به عنوان حامل واکسن ها، ویتامین ها، مواد مغذی و رنگدانه ها و اسیدهای آمینه و غیره مورد استفاده قرار داد.
۱-۲-۶-۱- تکنیک های غنی سازی آرتمیا
همانطور که ذکر شد جهت بهبود ارزش غذایی آرتمیا خصوصاً بالا بردن میزان اسیدهای چرب غیر اشباع ضروری از جمله ایکوزاپنتانوئیک اسید (EPA) و دکوزا هگزانوئیک اسید (DHA)، ویتامین ها خصوصاً ویتامین E و C به لحاظ اثرات ایمنی زایی و مقاومت در برابر استرس ها، ترکیبات ضد عوامل بیماریزا، همچنین آنتی بیوتیک ها و هورمون ها و غیره از تکنیک هایی موسوم به غنی سازی ناپلی آرتمیا استفاده می شود که این تکنیک ها به تفصیل عبارتند از:
۱-۲-۶-۱- ۱- تکنیک غنی سازی انگلیسی
این تکنیک توسط Forster و Wickins در سال ۱۹۶۷ و Wickins در ۱۹۷۲ ابداع شد که در این روش جلبک ها برای غنی سازی ناپلی آرتمیا مورد استفاده قرار گرفتند. جلبک تک سلولی (فیتوپلانکتون) ایزوگریسیس گالبانا^[۸] با تراکم ۳۰۰ سلول در هر میلی لیتر آب دریا برای غنی سازی ناپلیوس های آرتمیا با تراکم ۱۰۰۰۰۰ عدد در هر لیتر به مدت ۲۴ ساعت به کار برده شد و سپس این ناپلیوس ها به تغذیه لارو میگوی پالمون سراتوس^[۹] رسیدند. البته هیچ اطلاعاتی در ارتباط با میزان غنی سازی که در این روش به دست آمده موجود نیست.
از نواقص و معایب استفاده از جلبک ها می توان به دو مورد زیر اشاره کرد: نخست اینکه جلبک ها نیازمند پرورش و تولید مداوم هستند و دیگر آنکه میزان n-3 HUFA در جلبک ها متغیر می باشد. Walford و Lam (1987) استفاده از میکروکپسول های فریپاک^[۱۰] با مقادیر بالای چربی را به عنوان جایگزین فیتوپلانکتون ها در غنی سازی ناپلی آرتمیا پیشنهاد کرده اند. در این حالت میزان کل HUFA در ناپلی آرتمیا تا ۹/۱۶% (از کل اسیدهای چرب) بعد از ۴۸ ساعت غنی سازی می رسد.
۱-۲-۶-۱-۲- تکنیک غنی سازی ژاپنی
این تکنیک به دو روش مستقیم و غیرمستقیم انجام می شود. در روش غیرمستقیم که توسط Watanabe و همکاران (۱۹۸۲، ۱۹۷۸) و Kuhlman و همکاران (۱۹۸۱) ابداع و تکامل یافته است، در ابتدا جلبک (نوعی کلرلای دریایی^[۱۱]) برای غنی سازی استفاده شد که به روش انگلیسی شباهت داشت. میزان غنی سازی در آرتمیا با این جلبک به ۵/۱۵% n-3 HUFA از کل اسیدهای چرب رسید. سپس با روند مشابهی، مخمر امگا به عنوان جایگزین برای جلبک به کار برده شد که بعد از ۲۴ ساعت میزان n-3 HUFA به ۸/۱۳% از کل اسیدهای چرب رسید. این مخمر امگا در واقع مخمر نانوایی است که n-3 HUFA در آن تغلیظ شده است که به وسیله Imada و همکارانش (۱۹۷۹) ابداع شد و به علت اینکه توسط روغن های ماهی حاوی اسیدهای چرب (امگا ۳) پوشیده شده به مخمر امگا معروف می باشد. مزیت آن این است که میزان اسیدهای چرب ضروری آن (EFA) نسبت به جلبک ها قابلیت تغییر کمتری دارد اما از معایب آن این است که باید به صورت تازه مورد استفاده قرار گیرد.

زبان ها ی برنامه نویسی
مهندسی پروتکل ها
نرم افزارهای کاربردی
شامل :
– پروتکل های شبکه
– شبکه های ذخیره سازی داده
– فناوری های رمزنگاری و امنیتی
– سخت افزار( کامپیوترهای شخصی ، سرویس دهندگان) و …
– طراحی بانک های اطلاعاتی
– زبان های ارائه محتوا در وب نظیر HTML,XML
– تشخیص و پیشگیری از حملات
کاربردهای اطلاعات(IA )
در کاربردهای اطلاعات ، موارد زیر مورد توجه قرار می گیرد:
ارائه خدمات اشتراک دانش
مدیریت عمومی
سرویس های اجتماعی
راه حل های تجاری
تولید و نشر محتوا
شامل :
– آموزش
– فرصت های اقتصادی و تولید درآمد
– توسعه روستائی
– بهبود سلامت شهروندان نظیر استفاده از درمان راه دور
– امنیت و مونیتورینگ مسائل زیست محیطی
– مدیریت اقتصادی و دولتی
– کتابخانه های الکترونیکی
– تجارت الکترونیکی
– بانکداری الکترونیکی
– آموزش الکترونیکی و …
همانگونه که ملاحظه می شود برای هر یک از بخش های سه گانه در فناوری اطلاعات و ارتباطات، محدوده خاصی در نظر گرفته شده است ولی در عمل تعیین دقیق این محدوده، امری دشوار و گاها غیرممکن است. مثلا برنامه های نرمافزاری در بخش فناوری اطلاعات قرار گرفته ولی امکان پیاده سازی آنان درزیر مجموعه کاربردهای اطلاعات ( IA ) نیز وجود خواهد داشت. همچنین ارتباطات چندرسانه ای در زیر مجموعه زیرساخت اطلاعات ( II ) قرار گرفته شده اند ولی امکان پیاده سازی برخی از ویژگی های مالتی مدیا در زیرمجموعه فناوری اطلاعات ( IT ) ، نیز وجود دارد.

( اینجا فقط تکه ای از متن فایل پایان نامه درج شده است. برای خرید متن کامل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. )

علی رغم عدم وجود محدوده ای مشخص و شفاف برای هر یک از عناصر موجود در بخشهای سه گانه زیرساخت فناوری اطلاعات و ارتباطات، می توان با لحاظ نمودن وزن بکارگیری امکانات سخت افزاری و نرم افزاری در هر یک از بخش ها، به یک مرزبندی خاص دست یافت.
عناصر زیرساخت اطلاعات ( II ) ، نیازمند استفاده از تجهیزات و امکانات فیزیکی گسترده ای نظیر سیستم های سوئیچینگ، روتینگ، شبکه ای گسترده ازخطوط تلفن ثابت، سیار و شبکه های رادیوئی، می باشند. در این رابطه و به منظور انجام عملیات و مدیریت زیرساخت فیزیکی متشکل از عناصر و تجهیزات سخت افزاری، می بایست از سخت افزار و نرم افزارهای متعددی استفاده شود. باطراحی و پیاده سازی زیرساخت اطلاعات ( بستر ارتباطی )، امکان ارتباط دستگاه های مختلفی نظیر تلفن های ثابت، تلفن های سلولی، دستگاه های بدون کابل، کامپیوترهای شخصی و سرویس دهندگان به شبکه فراهم و آنان قادر به استفاده از سرویس ها و خدمات مختلفی می باشند. ارتباط با زیرساخت اطلاعاتی( ارتباطی ) ممکن است مستقیما” (از طریق شبکه ایجاد شده) و یا با بهره گرفتن از تجهیزات خاصی نظیر مودم، کارت های ISDN، خطوط DSL و یا دستگاه های بدون کابل، ایجاد گردد. معمولا” برای سنجش میزان شکاف دیجیتالی بین جوامع فقیرو ثروتمند، به تنوع، تعداد و کیفیت وسایل ارتباطی به زیرساخت، استناد می گردد. بدیهی است با فرض ایجاد زیر ساخت اطلاعات، بدون وجود دستگاه های ارتباطی ( از بعد کمی و کیفی)، امکان استفاده مطلوب و بهینه از زیر ساخت و درنهایت بهره مندی از دستاوردها و پتانسیل های ارائه شده در بخش های فناوری اطلاعات و کاربردهای اطلاعات، وجود نخواهد داشت. دستگاه های ارتباطی( نظیر تلفن های ثابت، سلولی ) به عنوان شرط لازم برای ورود به بزرگراه های اطلاعاتی مطرح می باشند. بدیهی است تنوع، کیفیت و مقرون به صرفه بودن دستگاه های ارتباطی، گزینه های متعددی را به منظور استفاده از منابع اطلاعاتی در اختیار متقاضیان، قرار می دهد. امکان دستیابی آحاد جامعه به منابع اطلاعاتی، یکی از عناصر اصلی سیاست گذاری در زمان تعریف استراتژی توسعه فناوری اطلاعات و ارتباطات در هر جامعه می باشد. در زیر مجموعه فناوری اطلاعات ( IT ) ، از سخت افزارهای متعددی نظیر سرویس دهندگان، ایستگاه های کاری و برخی کامپیوترهای بزرگ به همراه دستگاه های ذخیره سازی مختلفی، استفاده می گردد ( نظیر استفاده ازکامپیوترهای داخلی که مسئول سرویس دهی به سایر عناصر موجود در بخش فناوری اطلاعات بوده و یا سرویس دهندگان خارجی که مسئولیت ارائه سرویس های داده نظیر اینترنت را بر عهده دارند). علیرغم استفاده گسترده از عناصر سخت افزاری در زیر مجموعه فناوری اطلاعات، نرم افزار حضوری چشمگیرتر داشته و اکثر عملیات نسبت داده شده به این بخش مستلزم استفاده از نرم افزار می باشد.
هدف عمده در بخش کاربردهای اطلاعات، ارائه سرویس ها و خدمات گسترده به منظور افزایش کارائی و بهره وری در ابعاد متفاوت اجتماعی در یک جامعه اطلاعاتی است. در این رابطه با توجه به نقش محوری و حمایت بخش زیرساخت اطلاعات و دستاوردهای بخش فناوری اطلاعات، امکان ارائه سرویس ها و خدمات متنوع، گسترده و پویائی در بخش کاربردهای اطلاعات، فراهم می گردد. دربخش کاربردهای اطلاعات، علیرغم استفاده از سخت افزار، محور عملیات وهسته اساسی را طراحی و پیاده سازی نرم افزار تشکیل می دهد.
همانگونه که ملاحظه می شود، در زیرساخت اطلاعات علیرغم استفاده از نرم افزار، سخت افزار حضوری برجسته دار داشته و این وضعیت در بخش های فناوری اطلاعات و کاربردهای اطلاعات، برعکس می باشد. پس از ایجاد هر یک از بخش های سه گانه فناوری اطلاعات و ارتباطات، زیر ساخت فناوری اطلاعات و ارتباطات ایجاد و امکان ارتباط آن با سایر بخش ها به منظور نیل به توسعه همه جانبه وجود خواهد داشت. در این راستا لازم است که تلاش لازم در خصوص ایجاد سه بخش اشاره شده به صورت مستمر، سیستماتیک و هدفمند، دنبال شود. بدیهی است تعلل در هر یک از بخش های فوق، امکان استفاده از مزایا ودستاوردهای فناوری اطلاعات و ارتباطات را عملا” با مشکل مواجه می نماید. در برخی از کشورها با توجه به جایگاه گسترده تجهیزات سخت افزاری و ارتباطی در ایجاد زیر ساخت اطلاعات، تمامی تلاش انجام شده در جهت توسعه فناوری ا طلاعات و ارتباطات، محدود به این بخش بوده و به سایر بخش ها ( فناوری اطلاعات و کاربردهای اطلاعات ) کمتر توجه می گردد. فراموش نکنیم که زیرساخت اطلاعات، صرفا” بستر ارتباطی و گزینه های متعددی را به منظور استفاده از دستاوردها و مزایای فناوری اطلاعات و ارتباطات در اختیار شهروندان یک جامعه قرارداده و می بایست تلاش مضاعفی در جهت توسعه سایر بخشها و یا ایجاد زیرساخت های جانبی دیگر نیز صورت پذیرد. مثلا” بدون وجود یک زیر ساخت قانونی، امکان استفاده از مزایای فناوری اطلاعات و ارتباطات درمواردی همچون تجارت الکترونیکی، وجود نخواهد داشت.
دولت الکترونیک و توسعه خدمات نوین
دولت الکترونیک (E-Government) یک واژه عام است که برای مفاهیمی از قبیل خدمات الکترونیک، دموکراسی الکترونیک و از همه مهم تر، مدیریت / نظارت الکترونیک مورد استفاده قرار می گیرد. این به کار گیری فناوری اطلاعات و ارتباطات (ICT) است که دسترسی به خدمات دولتی و در مقابل ارائه خدمات توسط دولت را در جهت سود رسانی به شهروندان ، شریک های تجاری دولت، بخش های عمومی و بخش های خصوصی افزایش می دهد. دولت الکترونیک فرآیندهای جاری مبتنی بر کاغذ را مکانیزه می نماید که این خود باعث سرعت بخشی روش های جدید مدیریت می شود. این سیستم، بین مقام های دولتی، بخش های خصوصی و شهروندان پل ارتباطی ایجاد می نماید. مهم تر از همه، امکان اعمال یک کنترل اثر بخش را برای دولت در جهت استفاده بهینه از سرمایه های اجتماعی، سیاسی و اقتصادی در مسیر توسعه فراهم می سازد.
فناوری در خدمت جامعه
یکی از فرصت هایی که فناوری های نوین ارتباطی و اطلاعاتی پیش رو قرار می دهند امکان استفاده از این فناوری برای مهندسی مجدد معماری دولت و قابل دسترس تر، کارآمدتر و پاسخ گو تر ساختن آن است. استفاده از ICT در فرایند حاکمیت (Governance) موجب پایدار شدن واقعیتی به نام دولت الکترونیک شده است. دولت الکترونیک وحاکمیت الکترونیک لازمه حکومت بر جامعه اطلاعاتی است. به عبارت دیگر برای حکومت بر جامعه اطلاعاتی و مدیریت آن نیاز به خلق دولت الکترونیک است و نمی توان با ساخت وفرآیند سنتی دولت، جامعه اطلاعاتی را مدیریت کرد. امروزه بسیاری از کشورهای در حال توسعه و در حال گذر در تلاش اند تا با تدوین و اجرای پروژه های دولت الکترونیک خود را با واقعیات و محیط جدید منطبق سازند و از مزایای آن بهره گیرند. واقعیت این است که اگر طرح های دولت الکترونیک به گونه ای کارآمد و هدفمند طراحی و اجرا شوند می توان اصلاحات نهادی عمیقی را در بخش دولتی و اصلاح دولت به عمل آورند. این امر به ویژه برای دولت جمهوری اسلامی ایران که به دنبال اصلاح ساختار اداری است، از اهمیت ویژه ای برخوردار است.
دولت الکترونیک:
دولت الکترونیک عبارت است از استفاده از فناوری های اطلاعاتی و ارتباطی برای متحول کردن دولت و فرایند حاکمیت از طریق قابل دسترس تر، کارآمدتر وپاسخگوتر کردن آن است. بر اساس تعریف دیگر دولت الکترونیک به معنای بهره گیری از قدرت اطلاعات و تکنولوژِی های اطلاعاتی برای ایجاد ساختار جدیدی از دولت است که با جامعه اطلاعاتی و شبکه ای هم خوان است. از این رو، دولت الکترونیک در برگیرنده توسعه وبه کارگیری زیر ساخت های اطلاعاتی و هم چنین تدوین و اجرای سیاست ها، قوانین و مقررات لازم برای تسهیل عملکرد جامعه اطلاعاتی یا دیجیتالی است. بنابراین، دولت الکترونیک در برگیرنده موارد زیر است :
1- ایجاد شرایط دسترسی بیشتر به اطلاعات دولتی
2- بهبود مشارکت مدنی از طریق تونایی بخشیدن به عموم مردم برای تعامل با مقامات دولتی از طریق ارتباطات تعاملی شبکه ای .
3- پاسخگویی از طریق شفاف تر ساختن فعالیت های آن و در نتیجه کاهش فرصت های فساد.
4- ایجاد فرصت های توسعه در مناطق روستایی ومحروم.
در واقع دولت الکترونیک از فناوری برای انجام اصلاحات از طریق تقویت شفافیت، حذف فاصله و دیگر شکاف ها و توانمندسازی افراد برای مشارکت در فرایندهای سیاسی ای که بر زندگی آنها تأثیر می گذارد استفاده می کند. با این حال دولت الکترونیک به خودی خود یک کلید مشکا گشا نیست . با این که دولت الکترونیک می تواند تغییرات را آسان تر و فرایندهای اداری جدید و کار آمدتری را خلق کند، اما تمام مشکلات فساد و نا کارآمدی را حل نخواهد کرد و نخواهد توانست بر تمام موانع فرا روی مشارکت مدنی غلبه کند. افزون بر این، دولت الکترونیک، دولت الکترونیک در نتیجه خرید رایانه های بیشتر با ایجاد وب سایت ها توسط دولت به وقوع نمی پیوندد. با این که ارائه یا انتقال خدمات به صورت بر خط می تواند نسبت به کانال های دیگر کارآمدتر و کم هزینه تر باشد، اما صرفه جویی در هزینه ها و بهبود خدمات به صورت خودکار نخواهد بود.
دولت الکترونیک فرآیندی است که نیازمند برنامه ریزی، گشایش پایدار منابع و اراده سیاسی است. استفاده از ICT ، استعداد آن را دارد که شیوه تعامل مردم با دولت و دولت ها را با یکدیگر دگرگون سازد. دولت الکترونیک شرایط دسترسی مردم به اطلاعات سودمند در مورد زندگی خود و اریه خدمات دولتی را بهبود می بخشد و فرصت های جدیدی را برای مشارکت در فرایندهای سیاسی ارائه می دهد. اما این در شرایطی تحقق می یابد که دولت الکترونیک در نهایت به حاکمیت الکترونیک تبدیل شود، نه استفاده از رایانه ها و نه خودکار سازی رویه های پیچیده هیچ کدام نمی تواند منجر به کارآمدی بیشتر در دولت یا بهبود مشارکت مدنی شود. دولت الکترونیک شبیه دیگر کاربرد های فناوری اطلاعاتی باید بخشی جدا ناپذیر از استراتژی کلی توسعه باشد. به عبارت دیگر، هر گونه استراتژِ دولت الکترونیک باید در نهایت به حاکمیت الکترونیک منتهی شود. تحت حاکمیت الکترونیک است که شرایط مشارکت مستقیم شهروندان در فعالیت های سیاسی ( که فراتر از دولت هستند ) فراهم می گردد. حاکمیت الکترونیک نیازمند تئوری و عمل جدید مدیریت دولتی است که بر اساس آن ساختارهای سازمانی سلسه مراتبی خشک، جای خود را به شبکه های پویا و نرمش پذیر از واحد های سازمانی می دهند هم چنین رویه های تصمیم گیری و سیاست گذاری متمرکز و از بالا به پائین جای خود را به رویه های مشارکتی افقی و حتی از پائین به بالا می دهند. برای ایجاد دولت های الکترونیک، دولت ها از استراتژی های متفاوتی پیروی می کنند. بعضی از دولت ها طرح های جامع بلند مدتی را تدوین کرده اند و بعضی دیگر تنها تعدادی از حوزه های کلیدی را شناسایی و روی آن متمرکزشده اند.
مراحل دولت الکترونیک
در تدوین استراتژی دولت الکترونیک با ید 3 مرحله را زیر نظر گرفت :
1- اسفاده از ICT برای گسترش دسترسی به اطلاعات دولتی: دولت ها به طور معمول حجم عظیمی از اطلاعات را تولید می کنند که قسمت عمده ای ازآن بالقوه برای افراد و حرفه ها سودمند هستند. می توان از ICT برای انتقال سریع و مستقیم این اطلاعات به شهروندان استفاده کرد.
2- گسترش مشارکت عمومی در دولت : دولت الکترونیک این پتانسیل را دارد که از طریق قرار دادن شهروندان در تعامل با سیاست گذاران در سراسر چرخه سیاست گذاری و در تمام سطوح دولت، شهروندان را در فرآیندهای حاکمیت مشارکت دهد. تقویت مشارکت مدنی به ایجاد اعتماد عمومی به دولت، کمک مهمی می کند.

اندیشه ساخت PLC در آغاز، در سال ۱۹۶۸ توسط یک گروه از مهندسین شرکت جنرال موتورز آمریکا مطرح شد. در این طرح کنترل­ کننده می­بایست دارای خصوصیات اولیه زیر می‏بود:

1. 1. به سادگی قابل برنامه­ ریزی و هم­چنین برنامه­ ریزی مجدد بوده (ترجیحًا در کارخانه) و نیز قابلیت تغییر ترتیب و توالی عملیات کنترل را داشته باشد .

1. 1. نگهداری و تعمیرات آن آسان باشد ، ترجیحًا با بهره گرفتن از ماژول­های افزودنی

1. 1. الف) دارای قابلیت اطمینان بیشتر در محیط­های صنعتی می‏باشد .

ب) کوچکتر از رله معادلش باشد.

1. 1. در عمل هزینه قابل رقابت با تابلوهای رله­ای و نیمه هادی داشته باشد .

این امر موجب شعله ور شدن شوق شدیدی در بین مهندسین همه شاخه­ های علوم در مورد اینکه چگونه از PLC میتوان در کنترل­های صنعتی استفاده کرد، گردید. بنابراین دستورالعمل­ها نیز سیر تکاملی خود را به سرعت از فرمان­های منطقی ساده به دستورالعمل­های شامل اجرای عملیات مربوط به شمارنده­ها، تایمرها، شیفت رجیسترها و سپس توابع ریاضی پیشرفته در PLC های بزرگتر طی کردند. به موازات آن، در سخت افزار PLC نیز پیشرفت­های فراوانی حاصل گردید، از جمله افزایش حافظه، افزایش تعداد ورودی­ ها و خروجی­های تعبیه شده بر روی ماژول‏های جدیدتر. در سال ۱۹۷۶ دیگر امکان کنترل ماژول‏های ورودی و خروجی راه دور فراهم آمده بود. در این گونه کاربردها تعداد متعددی از این ورودی خروجی‏ها که چند صد متر با PLC، فاصله داشتند می­بایست از طریق یک خط ارتباطی بطور مداوم مانیتور شوند و یا دستورات لازم به آنها اعمال شود. در سال ۱۹۷۷ یک PLC اساس میکرو پروسسوری(PLC مبتی بر ریز پردازنده) به وسیله شرکت آمریکایی آلن برادلی معرفی شد. این PLC بر مبنای ریز پردازنده ۸۰۸۰ بنا شده بوده و از یک پردازشگر دیگر به منظور اداره دستور العمل­های منطقی در سرعت بالا سود می­جست.

( اینجا فقط تکه ای از متن فایل پایان نامه درج شده است. برای خرید متن کامل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. )

آهنگ رشد کاربرد PLC در صنایع، تولیدکنندگان را تشویق به گسترش و توسعه خانواده سیستم­های میکرو پروسسوری با سطوح عملیاتی مختلف کرده است. امروزه محدوده PLC های در دسترس از PLC های جامع و کامل کوچک با ۲۰ ورودی خروجی و ۵۰۰ مرحله یا گام برنامه­نویسی تا سیستم های ماژولار با ماژول‏های قابل افزایش را در بر گرفته است [۱].
وظیفه PLC قبلا بر عهده سیستم­های کنترلی سخت افزاری بود که استفاده ازآن­ها در محیط­های صنعتی جدید منسوخ گردیده است. در سیستم کنترل سخت­افزاری مانند کنتـاکتـوری روند کنتـرل بستـگی به نحوه بسته شدن مـدار و استفـاده از کنتـاکت­ها دارد و هر جا نیاز به حافـظه باشد از رله­های کمکی استفـاده می­ شود. پس از طراحی و ساخت تابلو علاوه بر حـجـم سیم­کشی بـالا و صرف زمان زیاد جهت اجرا به این نتیجه می رسیم که تابلوی ساخته شده فقط محدود به همان دستگاه است و در صورت عوض شـدن دستگاه احتیاج به تابلـوی جدید می باشد. در مدارهای فـرمان کنتاکتوری اگر پـس از طراحی و اجرای یک تابلـوی فرمان نکته­ای از قـلم افتاده باشد مشکلات مختلـفی ایجاد می­ شود که باعـث اتلاف وقـت و هـزینه بسیاری خواهد شد و گاهی اوقات به علت محدودیت فضا اعـمال تغـییر غیر ممکن بوده و باید سیم­کشی مجـدد انجام شود که پر هزینه می­باشد. در صورتیکه در PLC روند کنترل را نرم­افزار تعـیین می‏کند و به راحـتی با عوض کردن برنامه، روند کنتـرل را می­توان تغـییر داد و متناسـب با دستگاه جدید نوشـت، بنابراینPLC محدود به یک دستگاه خاص نیست و تغییر آن نیز با زمان خیلی کم صورت می­گیرد [۵].

• • 1. 1. سخت‏افزار PLC

کنترل­ کننده­ های قابل برنامه­ ریزی (PLC ها) همانطور که در شکل ۲-۱نشان داده شده است، سخت­افزاری شبیه کامپیوتر دارند، البته با ویژگی‏های خاصی که مناسب کنترل صنعتی است [۵]:

• • در مقابل نویز حفاظت شده اند؛

• • ساختار ماژولار دارند که تعویض بخش­های مختلف آن­ را ساده می سازد؛

• • اتصالات ورودی- خروجی و سطوح سیگنال استاندارد دارند؛

• • زبان برنامه‏نویسی آن­ها ساده و سطح بالاست؛

• • تغییر برنامه در هنگام کار آسان است.

شکل ۲-۱٫ ساختار داخلی یک کنترل کننده قابل برنامه‏ ریزی [۱].
اجزای مختلف تشکیل دهنده یک PLC نمونه ماژولار همانطور که در شکل ۲-۲ نشان داده شده است، در زیر آورده شده است:
شکل ۲-۲٫ اجزای یک PLC ماژولار [۶].

• • واحد منبع تغذیه PS ^[۸]

• • واحد پردازش مرکزیCPU و حافظه

• • ماژول رابط IM^[9]

• • ماژول­های ورودی

• • ماژول­های خروجی

• • ماژول ارتباط پروسسوری CP^[10]

هر یک از واحدهای فوق به صورت مختصر در زیر تشریح شده ­اند.
واحد منبع تغذیه (PS): ولتاژ ۲۴ ولت یا ۲۲۰ ولت لازم جهت CPU و سایر ماژول ها را تامین می کند. برای مثال منبع تغذیه استاندارد زیمنس دارای سه نوع ۲، ۵ و ۱۰ آمپر است که ابتدا باید جریان مصرفی همه ماژول­های I/O را حساب کرد و سپس منبع تغذیه مناسب را انتخاب کرد.
واحد پردازش مرکزی (CPU): هسته اصلی هر PLC کارت CPU می‏باشد. ماژول CPU شامل پروسسور، حافظه داخلی، حافظه خارجی، بخش ارتباط با I/O و بخش ارتباط با کامپیوتر می­باشد و کنترل کلیه بخش­ها را بر عهده دارد و در واقع قلب PLC می باشد [۶].
حافظه: در حالت کلی در PLC ها دو نوع حافظه وجود دارد. حافظه موقت (RAM) که محل نگهداری فلگ‏ها، تایمرها، شمارنده‏ها و برنامه‏های کاربردی کاربر است و حافظه دائم (EEPROM , EPROM) که جهت نگهداری و ذخیره همیشگی برنامه کاربر استفاده می­ شود. در مواردی از RAM های CMOS که باتری پشتیبان دارند استفاده می­ شود، بدین ترتیب در صورت قطع برق اطلاعات آن­ها حفظ می­گردد.
ماژول رابط (IM): در صورت نیاز به اضافه نمودن واحدهای دیگر ورودی و خروجی به PLC یا جهت اتصال پانل اپراتوری و پروگرامر، به PLC از این ماژول ارتباطی استفاده می شود. در صورتی که چندین PLC به صورت شبکه به یکدیگر متصل شوند، از واحد IM جهت ارتباط آن­ها استفاده می­ شود.

• مهار بند هم محور دارای اتصالات اصطکاکی.

• مهار بندهای هم محور غلاف شده.

• مهار بندهای هم محور متصل به یک المان شکل پذیر.

مهاربند های هم محور دارای اتصالات اصطکاکی
مقدمه
یکی از روش های انتقال نیرو در اتصالات سازه های فلزی، استفاده از اتصالات اصطکاکی است. انتقال نیرو در این اتصالات با بهره گیری از اصطکاک بین سطح تماس اجزاء اتصال انجام می گیرد و میزان نیروی قابل انتقال در این اتصالات از رابطه (۲-۳۸) بدست می آید.
(۲-۳۸)
در این رابطه N نیروی فشاری عمود بر سطح است و µ ضریب اصطکاک سطوح تماس است. مطابق این رابطه حداکثر نیروی قابل انتقال در این اتصالات برابر Nµ است و در صورت افزایش نیرو لغزشی بین سطوح رخ می دهد. رابطه نیرو- تغییر مکان اتصال اصطکاکی مطابق شکل (۲-۲۱) است.
: نمودار نیرو-تغییر مکان اتصالات اصطکاکی
ناحیهAB این شکل مربوط به عملکرد اتصال اصطکاکی قبل از وقوع لغزش است و ناحیه BC مربوط به عملکرد اتصال پس از لغزش است. نیروی فشاری بین سطوح با سفت کردن پیچ های پر مقاومتی که سطوح تماس اتصال را به یکدیگر می فشارد تأمین می گردد. ضریب اصطکاک بین سطوح تماس تابع زبری آنها است. استفاده از این اتصالات موجب می شود که نیروی قابل انتقال به میزان قابل مشخص µN محدود شود و در صورت افزایش نیرو، لغزش در اتصال رخ می دهد. این عملکرد در زمان وقوع زلزله که نیروهای وارده بر اتصالت بصورت رفت و برگشتی است، موجب استهلاک انرژی و کاهش نیروی مخرب می شود.
به منظور نرم کردن لغزش اتصالات اصطکاکی در بارهای رفت و برگشت زلزله و انطباق هرچه بیشتر عملکرد آنها با شکل (۲-۲۱) می توان از مصالح نرم و انعطاف پذیرتر از فولاد استفاده کرد. استفاده از صالحی همچون صفحات برنجی و یا لنت ترمز از جمله مواردی است که برای بهبود عملکرد این اتصالات مورد مطالعه قرار گرفته است. قدمت استفاده از میراگرهای اصطکاکی در اتصالات سازه های فولادی به حدود ۲۵ سال می رسد که در ادامه به اختصار به بخشی از آنها اشاره می شود.

( اینجا فقط تکه ای از متن پایان نامه درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. )

سیستم میراگر اصطکاکی پال
سیستم میراگر اصطکاکی پال و همکارانش در سال ۱۹۸۲ ارائه گردید. این سیستم که متشکل از قطعاتی مطابق شکل (۲-۲۲) است مطابق شکل (۲-۲۳) در مهاربندهای قطری نسب می شوند]۵و۶[. این سیستم مستهلک کننده انرژی به نحوی طراحی شده است که در برابر بارهای سرویس و زلزله های متوسط نچرخد، ولی در حین وقوع زلزله های بزرگ، چرخشی بین قطعات آنها رخ می دهد تا موجب استهلاک انرژی گردد. از اتصال اصطکاکی پال برای مقاوم سازی پایگاه فرماندهی آزانس فضایی کانادا وچندین پروژه با اهمیت دیگر استفاده شده است.
جزئیات میراگر اصطکاکی پال
محل نصب میراگر اصطکاکی پال
اتصال اصطکاکی SBC پوپوف
در سال ۱۹۹۳ پوپوف و همکارانش دو آزمایش در مقیاس واقعی جهت بررسی رفتار اتصال اصطکاکی انجام دادند. جزئیات اتصال اصطکاکی و محل نصب آن در شکل (۲-۲۴) و (۲-۲۵) نشان داده شده است]۷و۸[. همانگونه که در جزئیات اتصال مشاهده می شود در اتصال بین صفحه فولادی و عضو، به میزان قابل کنترلی امکان لغزش وجود دارد. طول سوراخ لوبیایی اتصال متناسب با میزان جابجائی لازم در نظر گرفته می شود. پوپوف و همکارانش به منظور تامین رفتار نرم اتصال اصطکاکی از صفحات برنجی درحد فاصل صفحات فولادی استفاده کرده و از نیروی پیش تندگی پیچها برای تامین فشار سطوح تماس، بهره گرفتند. اتصال اصطکاکی پوپوف، به اختصار SBC (Slotted Bolted Connection) نام گذاری شده است. نتایج آزمایشات پوپوف نشان می دهد اتصالات SBC به عنوان میراگر و مستهلک کننده انرژی عملکرد قابل قبولی داشته است.
جزئیات میراگر اصطکاکی پوپوف
محل نصب میراگر اصطکاکی پوپوف
اتصال اصطکاکی SBJ(Slotted Bolted Connection)
باترود در راستای مطالعات و تحقیقات پال و پوپوف، مطالعه و آزمایشاتی را بر روی اتصال اصطکاکی برای استفاده در مهار بند شورن انجام داد. جزئیات اتصال اصطکاکی او که برای استفاده در اتصال مهار بند به تیر پیشنهاد شده است در شکل (۲-۲۶) و (۲-۲۷) نشان داده شده است. باترود نیز همانند پوپوف از صفحه برنجی به منظور نرم کردن عملکرد اتصال اصطکاکی استفاده کرده است]۹و۱۰[.
جزئیات میراگر اصطکاکی لغزشی چرخشی باترود
جزئیات میراگر اصطکاکی لغزشی باترود
اتصال اصطکاکی FDD(Friction Damper Device)
مولا وهمکارانش یک میراگر اصطکاکی را مطالعه و آزمایش کردند که در نهایت به تولید صنعتی رسید. استهلاک انرژی توسط این میراگر با حرکت پاندولی عضو اصطکاکی انجام می شود. از این میراگر در مقاوم سازی تعدادی از سازه ها استفاده شده است. جزئیات این میراگر و نحوه نصب این میراگر در شکل (۲-۲۸) و (۲-۲۹) نشان داده شده است]۱۱[.
جزئیات میراگر اصطکاکی مولا
محل نصب میراگر اصطکاکی مولا
اتصال اصطکاکی FBP(Friction Brake Pad)
تهرانی زاده یک قاب مفصلی با مهاربند شورن را با بهره گرفتن از اتصالی مشابه جزئیات اتصال باترود را در پژوهشگاه بین المللی زلزله شناسی و مهندسی زلزله مورد آزمایش قرار داد. در این آزمایشات از لنت ترمز به جای صفحات برنجی استفاده گردیده است. نتایج این آزمایشات میراگری اتصال اصطکاکی را تائید می کند. جزئیات این اتصال در شکل(۲-۳۰) و(۲-۳۱) نشان داده شده است]۱۲[.
جزئیات میراگر اصطکاکی تهرنی زاده
محل نصب میراگر اصطکاکی تهرانی زاده
مهاربندهای غلاف شده
مقدمه
میزان مقاومت کششی مهاربندها از میزان مقاومت فشاری آنها بیشتر و در بعضی موارد بسیار قابل ملاحظه است. اعضاء فشاری مهاربند قبل از رسیدن به ناحیه غیر الاستیک و تأمین شکل پذیری مناسب کمانش کرده و از ادامه مقاومت باز می ماند. یکی از راه های افزایش شکل پذیری آنها استفاده از غلاف یا ژاکت پوششی است. غلاف مهار بند بدون مشارکت در بار محوری مهاربند، عضو مهاربند را در بر میگیرد. این عمل باعث تأمین تکیه گاه جانبی سراسری مهاربند و در نتیجه افزایش بار کمانش آن می شود. در سطح تماس طولی غلاف با مهاربند از مواد غیر چسبنده مانند گریس استفاده می شود که موجب عدم درگیری غلاف در باربری محوری مهاربند شده و تنها نقش تکیه گاه جانبی را ایفا می کند. غلاف پوششی موجب افزایش بار کمانش مهاربند ودر نتیجه تسلیم شدن مهاربند قبل از کمانش آن می شود. این شرایط موجب یکسان شدن عملکرد کششی و فشاری مهاربند و جذب انرژی آن می شود. مهاربندهای غلاف شده به اختصار UBF(Unbounded Brace Frame) نامیده می شوند که جزئیات آن در شکل (۲-۳۲) نشان داده شده است]۱۳[.
جزئیات مهاربندهای غلاف شده
مهار بند کمانش تاب فولادی وتر و رضائیان
یکی از اولین نمونه های مهار بند های کمانش تاب توسط وتر و رضائیان ارائه گردید که با ارائه ایده هایی منطبق با امکانات کشور نمونه های مختلفی از مهاربندهای غلاف شده را مورد آزمایش قرار دادند. غلاف های مورد استفاده آنها توانست ضمن تأمین منحنی های هیسترزیس پهن و جذب انرژی زیاد تا رسیدن کمانش مهار بند به مودهای دوم و سوم عملکرد مناسبی داشته باشند. برای انجام مطالعات آزمایشگاهی پنج نمونه مهاربند شکل پذیر با مصالح بومی طراحی و ساخته شد]۱۴[.
در نمونه اول از ورق ۱۰×۸۰ میلی متر با ژاکت فولادی از دو طرف ناودانی ۱۰۰ با طول ژاکت ۱۴۰ سانتیمتر استفاده شد. در این نمونه هسته میانی با مادۀ لغزاننده و جدا کننده (گریس و مقوا) آغشته گردید، سپس دو پروفیل ناودانی ۱۰۰ همانطور که در شکل (۲-۳۳) مشخص شده است به صورت پشت به پشت هسته فولادی را در میان گرفته و به وسیله ورق های دوخت نگداری می شوند. در این نمونه برای جلوگیری از حرکت ناودانی ها و کمانش موضعی هسته میانی در محل اتمام پوشش همانند جزئیات شکل (۲-۳۳) از سخت کننده های موضعی استفاده شده است.
جزئیات نمونه اول مهار بند کمانش تاب وتر و رضائیان
در نمونه دوم ورق ۱۰×۸۰ میلی متر با ژاکت چوبی و غلاف فولادی ۱۰۰×۱۴۰ میلی متر با طول ژاکت ۱۴۰ سانتی متر چوب مصرفی از نوع روس بوده و برای بالا بردن مقاومت چوب به موضعی از دو ورق گالوانیزه در تماس با هسته میانی استفاده شده است. جزئیات این نمونه در شکل (۲-۳۴) نشان داده شده است.
جزئیات نمونه دوم مهار بند کمانش تاب وتر و رضائیان
در نمونه سوم ورق ۱۰×۸۰ میلی متر با ژاکت بتنی گروت و غلاف فولادی ۱۰۰×۱۴۰ میلی متر با طول ژاکت ۱۴۰ سانتی. برای پر کردن فضای بین هسته میانی و غلاف فولادی به دلایل مقاومت فشاری زیاد، گیرش بالاو ازدیاد حجم در زمان گیرش از گروت استفاده شد. جزئیات این نمونه در شکل (۲-۳۵) نشان داده شده است.
جزئیات نمونه سوم مهار بند کمانش تاب وتر و رضائیان
مهار بند غلاف شده اربابی وکریمی

آموزش و بهسازی به عنوان یکی از خرده سیستم های مدیریت منابع انسانی
باتوجه به توضیحات قبلی، آموزش و بهسازی منابع انسانی از جمله کارکردها یا فعالیت هایی است که در زمره عملیات مدیریت منابع انسانی منظور می شود. ایوارکیپ^[۲۲] (۱۹۹۱) آموزش و بهسازی را از جمله فعالیت‌های مدیریت منابع انسانی می داند و عقیده دارد ارزشمندی آموزش و تلقی آن به عنوان جزء زنده و پویای تحقق برنامه های کاری، ملاک پایبندی و اقعی سازمان به مدیریت منابع انسانی است. بدیهی است مدیریت آموزش و بهسازی منابع انسانی در سازمان نقش اصلی را در جهت دهی علمی و فنی فعالیت های مرتبط و ایجاد تعهد در بقیه اعضا برعهده خواهد داشت (عباس زادگان و ترک زاده، ۱۳۸۸ ).
آموزش و بهسازی دو مفهوم مرتبط بهم هستند که معمولاً در ادبیات مدیریت منابع انسانی آن ها را با همدیگر بکار می برند. اما بین آن ها تفاوت هایی وجود دارد. آموزش^[۲۳] روی تعالی تمرکز دارد، با دانش، مهارت ها و نگرش هایی که افراد بدان نیاز دارند تا شغل فعلی خود را به شیوه معمول و با سطح مسئولیت‌های موجود انجام دهند، ارتباط دارد. بنابراین به گفته برناردین^[۲۴] (۲۰۰۳) «آموزش هرگونه کوششی است جهت بهبود عملکرد فرد در شغل فعلی او و این به معنای تغییر دانش و اطلاعات، مهارت ها و نگرش ها و رفتارهای خاص فرد می باشد». حال آنکه بهسازی^[۲۵] روی رشد تمرکز دارد و با دانش و مهارت ها و نگرش هایی که افراد برای ارتقای شغل آتی یا تغییر شغل فعلی شان با مسئولیت های بیش تر و بالاتر نیاز دارند، ارتباط دارد. آموزش و بهسازی هم به تغییر رفتار فرد مربوط می شود و هم به تغییر عملکردشغلی. هدف از آموزش اصلاح و بهبود سریع عملکرد شغلی است و هدف از بهسازی، آماده ساختن فرد برای مسئولیت های شغلی آینده از طریق دستیابی به تجارب، دانش، مهارت و نگرش هاست (بزار جزایری، ۱۳۷۹).

( اینجا فقط تکه ای از متن فایل پایان نامه درج شده است. برای خرید متن کامل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. )

به بیان دیگر، آموزش بر ارائه مهارت های خاص به کارکنان متمرکز می شود و به آنان کمک می کند تا در شغل خویش کمبودهای عملکردی خود را اصلاح نمایند. در حالیکه بهسازی فرایند کمک به کارکنان است تا مهارت های خویش را در آینده گسترش دهند. پس آموزش کوتاه مدت است و روی مسائل خاص اکنون متمرکز می شود، در حالی که بهسازی روی نیازهای بلندمدت متمرکز می شود. بنابراین هنگام ارزشیابی از آموزش باید هم بر فرایند و هم بر نتایج تغییر رفتار متمرکز شد؛ زیرا انتظار می رود تغییر رفتار در کوتاه مدت تحقق یابد و در زمینه شغل خاص و فعلی فرد باشد در حالی که ارزشیابی از برنامه های بهسازی نیاز به مطالعات و بررسی های طولانی مدت دارد (صباغیان و اکبری، ۱۳۸۹،).

جدول شماره ۱-۲: تفاوت آموزش و بهسازی (نوعه، ۲۰۰۲)
مورد مقایسه
آموزش
بهسازی

تمرکز و تأکید

شغل جاری

شغل و موقعیت های آتی

استفاده از تجارب کاری

آماده سازی برای شغل فعلی

آماده برای تغییر

هدف

آماده سازی برای شغل فعلی

آماده برای تغییر

مشارکت در برنامه

الزامی

داوطلبانه

با این حال موفقیت در فرایند آموزش و بهسازی منابع انسانی، بدون شناخت درست و دقیق آن میسر نخواهد بود. صاحب نظران مختلف، از آموزش تعاریف گوناگونی ارائه نموده اند. در ارتباط با آموزش و بهسازی منابع انسانی تعاریف گوناگونی ارائه شده است که در جدول ۲-۲ به برخی از این تعاریف اشاره شده است:

جدول ۲-۲: تعاریف آموزش و بهسازی منابع انسانی
اشخاص
تعاریف مختلف آموزش و بهسازی منابع انسانی